Guy Pieters Gallery Albertplein
Kris Martin
Et In Terra
Kris Martin
Et In Terra
Met zijn sculpturen, tekeningen, foto’s, performances en interventies speelt Kris Martin (°1972, Kortrijk) met de noties van geschiedenis en tijd. Door gevonden objecten te transformeren, er iets aan toe te voegen of er iets van weg te nemen creëert hij nieuwe betekenissen en roept hij vragen op over leven en vergankelijkheid. Vaak herschept hij daarbij archetypische objecten, kunstwerken uit de canon of verwijst hij naar literatuur. Martins praktijk is geworteld binnen de conceptuele kunst maar is tegelijk esthetisch, poëtisch en contemplatief.
De titel van deze tentoonstelling, Et In Terra, is ontleend aan de Latijnse liturgie waar de tekst ‘… Et in terra pax …’ de wens naar vrede op aarde uitdrukt. Martin liet de ‘pax’ opzettelijk weg. Dat weglaten is typisch voor zijn oeuvre. Door het creëren van leegte maakt hij plaats voor een andere invulling. Zijn visuele stiltes werpen ons terug op onszelf en geven de ruimte aan onze eigen gedachten en gevoelens.
Et In Terra is naast de titel van de tentoonstelling ook de naam van een sleutelwerk uit 2011, dat in deze tentoonstelling een centrale plaats inneemt. Het is een monumentale houder voor een wereldbol uit messing. Wat ontbreekt is de wereldbol. Het lijkt alsof Martin een appel doet op de toeschouwers om zelf een invulling te geven aan hun wereldbeeld, of alsof hij suggereert dat kunst slechts een kader kan vormen voor het eigenlijke leven (een directe verwijzing naar zijn meest bekende werk, Altar).
Tegelijk toont deze tentoonstelling een soort wereldbeeld van de kunstenaar. De gekozen werken, die tot stand kwamen tussen 2005 en 2021, belichten verschillende aspecten van zijn oeuvre. Zo zien we hoe Martin ingrijpt op objets trouvés en ze een nieuwe betekenis geeft (But strange …, Bells), of hoe hij archetypes naar zijn hand zet (Laocoön, Nescire). Daarbij gaat de visuele taal van cryptische, omineuze objecten (100.000 Years) tot schijnbaar romantische tekeningen (Cavalleria Rusticana). Het sluitstuk van de tentoonstelling is Detto Scrittoletto, een abstractie van een zittende figuur die deze wereld in contemplatie lijkt te bekijken.